برای یک روز یک برنامه ریزی مفصل کرده اید و آن روز فرا رسیده ، اگر در اجرای برنامه تان یک اشتباه کنید و در واقع نتوانید یک بخش از آن را به درستی انجام دهید اعصابتان به هم می ریزد و باقی برنامه را رها می کنید ؟ یا به جای ناراحت شدن به انجام بقیه کار ها می پردازید ؟
صفر یا صد در واقع به این معنی می باشد که شما برای انجام یک کاری اگر اشتباه کنید آن را رها می کنید و فکر می کنید دیگر انجام بقیه اش فایده ندارد . این صفر است .
توقع دارید هیچ مشکلی برایتان در انجام کار ها پیش نیاید و همه چیز طبق میل پیش رود ، این صد است .
افرادی که ذهنیت صفر یا صد دارند ، یا دوست دارند کاری را بدون نقص انجام دهند یا اصلا آن را انجام ندهند و حد وسطی ندارند . یعنی نمی خواهند با وجود مشکلی که پیش آمده باقی کار را انجام دهند و آن را نصفه و نیمه و بدون فایده رها می کنند و باقی روز را به جای پرداختن به ادامه کار ، فقط حسرت می خورند .
یعنی یا سیاه می بینند یا سفید و سعی نمی کنند خاکستری را تجربه کنند .
این افراد حتی مواقعی خود را عالی و بی نقص می بینند و گاهی نیز بی مصرف ترین فرد روی زمین .
درست است که کار کامل و صد درصد انجام شده خیلی خوب است اما آیا رها کردن و صفر بهتر از هفتاد درصد کار است ؟
انسان جایز الخطاست و کم پیش می آید که صد باشد و بیشتر مواقع حد وسط می باشد . از خود انتظار خدا بودن نداشته باشید.
سعی کنید کار ها را خوب انجام دهید اما خیلی به خود سخت نگیرید و احتمالات را زیر نظر داشته باشید تا در صورت بروز مشکل خیلی ناراحت نشوید و کار را رها نکنید .